လက္။လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့လက္ၿမက္ခင္းႏုႏုေလးေတြေပၚက က်ေနာ္နဲ့သူ
ေၿခာက္ေသြ ့ရင့္ေရာ္ေနတဲ့ ပင္အိုႀကီးေအာက္က က်ေနာ္နဲ့သူ
လမ္းမရွည္ေတြေပၚက ေၿခရာႀကီးနဲ့ ေၿခရာေလး
လက္။လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့လက္
တစ္ခုနဲ့တစ္ခု ညင္ညင္သာသာေလး ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္
အခုေတာ့.....
အတူမရွိေတာ့တဲ့ က်ေနာ္နဲ့သူ
အရင္ကဆို
ကုိယ့္ေၿခရာ၊ကိုယ့္လက္ဟန္နဲ့
လႊတ္ထားၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။
လက္။လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့လက္
ေၿခရာေတြထဲကေၿခရာေလးတစ္ခု
အေ၀းတစ္ႏိုင္ငံက ေၿခရာငယ္
အရင္လုိ လမ္းမရွည္ေတြေပၚ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့
အခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေနၿပီ
တမ္းတေနတယ္
အရင္က ဆုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့
ဘ၀ပဲ့ကိုင္ရွင္ ရဲ့ လက္။
Written By Bo Bo Kyaw
Posts
1 comments:
က်မ အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္မွာ..သားတစ္ေယာက္စီရွိတယ္
အစ္ကုိအၾကီးရဲ႕ သားက ၄တန္းတက္ေနျပီ..အစ္ကိုအငယ္ရဲ႕ သားကက်ေတာ့ခုမွ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတယ္...ခုခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီကေလးေတြကအေဖကိုပဲ ကပ္ပါတယ္..အေမကိုဆုိရင္ ခပ္ေ၀းေ၀းကေရွာင္ေနတဲ့ သေဘာမွာရွိတယ္..အဲ့ဒါကုိ မိဘမဟုတ္တဲ့ သူတစိမ္းေတြက "အယ္..ဒီကေလးက အေဖကုိ ပုိခ်စ္တယ္ေတာ့"..ဘာညာ..ေျပာၾကတယ္..အဲ့လုိေျပာၾကခ်ိန္မွာ အစ္ကုိ အငယ္ကေတာ့ ပီတိေတြနဲ႔...
က်မအစ္ကုိ အၾကီးကေတာ့ ေျပာပါတယ္ ...ကေလးဆုိတာ အျမဲဒီလုိပါပဲတဲ့..ကေလးဘ၀မွာေတာ့ အေမဆုိတာက ခုဆူလုိက္.ေခါက္လုိက္..ေအာ္လုိက္.ေငါက္လုိက္..နဲ႔ဆုိေတာ့ အေမကို ဘယ္ကပ္ပါ့မလဲ..ေနာက္ နဲနဲေလးအရြယ္ရလာေတာ့ အေဖကုိ မေကာင္းျမင္တတ္လာတဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ...အေမကုိျပန္ကပ္တာပဲတဲ့...အဲ့ဒီ အရြယ္က်ေတာ့ အေမကသာ ကုိယ္လုပ္သမွ်ခြင့္လႊတ္တာကိုး.....တဲ့......ေနာက္ ကုိယ္လဲ အေဖေနရာ ျပန္ေရာက္ေရာ....